تاب گیسوی سیاهت کرده بی سامان مراگردش ناز نگاهت کرده سرگردان مراهر دلی از ساغر چشم سیاهت می چشیددر هوای وصل رویت از دو عالم پرکشیدباقر علم خدایی دلربایی تا خداشاهد دشت بلا و ماندگار کربلایا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمدیا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمد
علم اول تا به آخر قطرۀ دریای توستعالم و آدم اسیر نرگس شهلای توستچشم عباس علی محو بهشت قامتتحسن خوبان دو عالم جلوه ای از طلعتتگم شدم در شام گیسوی سیاهت ای صنمدم به دم درسایۀ زلف کجت مِی میزنمساقیا میخانه و می عشق و سرمستی توییکاسه و جام و سبو و مستی هستی تویییا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمدیا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمد
حُسنی و حُسن آفرینی ای نگار نازنین ای سیه گیسویِ مه رخسارِ زین العابدینحضرت روح امین جارو کش میخونتهعالم و آدم اسیر نرگس مستونتهمن که پیش از هستی و مستی غلامت بوده امبندۀ عشق تو و شیدای نامت بوده امقامت طوبی به پیش قامتت رسوا شودصد قیامت از قیام قامتت بر پا شوددل ز گیسویت بریزد زلف اگر برهم زندآتش اندر خرمن زهد بنی آدم زنیمن سگِ باقر پرستم اهل بیت اللّهیمکشتۀ تیغ کج خون ریز خاطرخواهیماین اگر کفر است آیین من استمشرب من مذهب و دین من استیا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمدیا ابا جعفر محمد یا ابا جعفر محمد