دل بِکَن از حُسنِ دنیا در تمنّای حَسَن بگذر از هستی اگر خواهی تماشای حسنچشم و ابرو گر شنیدی چشم و ابروی حسین عالم والا بهشتِ قد و بالای حسنبگذر از شوق دو عالم دل بکن از هر چه هست در هوای دیدن رخسار زیبای حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسن
موسیِ عمران اسیر تاب گیسوی کجشعیسیِ مریم فقیر چشم شهلای حسنیوسف و یعقوب و یونس خستۀ مژگان اوصد سلیمان صید گیسوی چلیپای حسنجنّت المأوا کجا و باغ حُسنِ دلکششقامت طوبی کجا و قد رعنای حسنجان کجا دارد به غیر درگه آن پادشاهدل غلام دولت امروز و فردای حسنبد به حال آنکه دل بر تاب گیسویش ندادخوش بحال آنکه باشد مست و شیدای حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسن
دل نخواهد غیر وصل یک نگاه مجتبیجان نچیند گل مگر از باغ سیمای حسنمن کجا از عالم و آدم خبر دارم دگر مست مستم از شراب ناب مینای حسنغیر احمد انبیا از وصف حُسنَش عاجزند جز حسن کی میشناسد ذات یکتای حسنملک هستی یک غبار از وسعت صحرای او هر دو عالم قطره ای از موج دریای حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسنساقی و ساغر حسن دل حسن دلبر حسن
