تو آگاهی که یک عمری سر کویت وفا کردمدو عالم را به شوق چشم و ابرویت رها کردمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینمخود آگاهی که از شوق سر زلفت چها کردمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینم
چه خوش باشد که ای زیبا نقاب از رخ بر اندازی چه شب ها تا سحر از بهر دیدارت دعا کردمشبی ماهِ رخت را با قمر در نسبت آوردند ببخشا گر که در حق رخ ماهت جفا کردمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینم
به پیش چشم سر مستت نظر بر غیر می بستم سزا کی بود آن جُوری که در عشقت روا کردمچه شب ها ساغر چشمت شرابم داد و مستم کرد ولی رفتم پی اغیار و ترک آشنا کردمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینم
شب روز از پی من آمدی اما رمیدم منبیا بنگر که حق زحمتت را خوش اَدا کردمندانستم اگر قدر نگاه مهربانت رادو چشمت بگذرد از جرم من از بس خطا کردمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینمبیا ای جان شیرینم بیا ای یار دیرینم