حمید علیمی
تخریب بقیع
بـس کـــه پنهان گشته گل در زیــر دامان بقیــــــــــــــع بــوی گل مـــی آیــــد از چاک گریبان بقیـــــــــــــــــــع مـرغ شب در سوگ گلهایی کـــه بـــر ایــن خاک ریخــت از ســـر شـب تـــــا سحـر باشـد غزلخوان بقیــــــــــــع نالـــه هــای حضرت زهـرا هنـوز آیــــد بـــــــــــه گوش از فضای حسرت آلــود و غـــم افشان بقیـــــــــــــــــع گوش ده تــــا گریـه ی زار علـی را بشنــــــــــــــــــوی نیمـه شب هــــا از دل خونین و حیران بقیــــــــــــــــــع ایــن حریم عشق دارد عقده هــــا پنهان بـــــــــــــه دل شعله هــــا ســر مــی کشد از جـان سوزان بقیــــــــــع از دل هـــر ذره بینـی جلوه گر صــد آفتــــــــــــــــــاب گر شکافی ذره ذره خــاک رخشان بقیــــــــــــــــــــــع ++
دیـگر زمـان آن شـده بزمی بـــــه پا کنیــــــــــــــــــــم بـــــا ذکـــر یاعلی حَرمی دست و پا کنیــــــــــــــــــــم بایـــد بـــــه لطف حـض حــق مــــا بقیــــــــــــــــع را زیبـــــا چنـــان حریـــمِ امــــام رضــــا کنیـــــــــــــــم یــــک نسخـه از تمــام کُتُــب را بیاوریــــــــــــــــــــــم هدیــه بـــــه صحـن صادق آل عبــــا کنیـــــــــــــــــــم زِیـــنُ العِبـاد عمـــر خودش بهــــر گریـــــــــــــــــه داد یـــک بارگاه هدیـه بـــــه آن گریـه هــــا کنیـــــــــــــــم بعـــد از حـرم بـــــه یــــاد کریـم إبـــنِ فاطمــــــــــــه ایـوان طلـای صحـن حَسـن را بنـــــا کنیـــــــــــــــــــم ایــوان طلـای او بشـود جلــوه ی نجـــــــــــــــــــــــف کــــلّ جهـان بـــــه نــــام حَسـن آشنــا کنیــــــــــــــم وقــت ظهـور آن دو نفــــر را بیاوریـــــــــــــــــــــــــم آتـش زنیـم و هدیه بــــه آن شعله هــــا کنیـــــــــــــــم بعـــــد از ظهــور منتقــم آل فاطمــــــــــــــــــــــــــه فکــری بـــرای غربــت خیـــــرُ النّســـا کنیـــــــــــــــم