محسن توکلیان
شهادت امام صادق علیه السلام
تا کِی ز هجرت ای گل، چشم انتظار باشمدر کوی مِی فروشان، تا کِی خُمار باشمدرد فراق تا کِی، این اشتیاق تا کِیتا کِی در آرزوی باغ و بهار باشمتا چند ناله چون نِی، کی هجر می شود طِیتا کِی ز هجر زلفت، چون شام تار باشمیا ابن الحسن کجایی؟ داد از غم جدایی
تا کِی به باغ بلبل، سرمست از رخ گلخواند ترانه و من بی گلعذار باشمبا تاب آن دو گیسو، ره بسته شد ز هر سوباید اسیر تاب گیسوی یار باشمگمنام شهریارم، مجنون شهرِ یارمدر شهرِ یار تا کِی، بی شهریار باشمیا ابن الحسن کجایی؟ داد از غم جدایی
در کاروان عشقم، بی خانمان عشقمتا کِی در این بیابان بی غمگسار باشمشب در امید روزم،تا شب ز غصه سوزمتا چند من اسیر لیل و نهار باشمدر کوی عشق و مستی، با من قرار بستیمن بیقرار و بی تاب از آن قرار باشمیا ابن الحسن کجایی؟ داد از غم جدایی