حجت سقایی
ایام فاطمیه اول
ساقی ساقی ساقی ز شراب غـــــم جانـانقدحـــــی جــــــــان را مهمـــــان کنساقی ساقی ساقی بـزن آتش بــــه دل و جاندل و جــــان را بــــــی سامـان کنای شرابت بی غش ، غم و درد و هجرت آتـشبسوزان مــــــرا کـــه از مـن اثـر نماندمـــن سـگ درگاهت ، دل خسته خـاطر خواهتبگریان مرا که جز چشــم تر نماندبــــه دو چشم مست مستتبـه نگاه مِی پرستــتاز مِـی خرابـــــم کردیبـا غمـزه خوابم کردیآتش زدی بر جانمسوزاندی آبم کردیعشقت خرابم کـــرد ، سوزاند و آبــــم کـــردعشقت خرابم کـــرد ، سوزاند و آبــــم کـــرد
حیـدر حیـدر حیـدر چه جفایی کـــــه کشیـدیغم دنیا شـد مهمانتحیـدر حیـدر حیـدر چه بلایــی کـــــه چشیدیغـم دل شــد خصــــــم جانـتای غمـت بــــی پایـان چه کشیــده ای از دورانبه خـــدا ز صبــر تــــــو صبــر گشته حیرانای دو چشمت گریان شده ای ز غـــم بـــی سامـانشـده زلف عالمـــی در غمـت پریشـانبه دلِ شکستــۀ تودل و جان خستۀ تومیسوزم از غم هایتدر ماتم زهرایتآتش گرفته جانمویران شده سامانمکو آن سـرو سامان ، دل در غمـت نالانکو آن سـرو سامان ، دل در غمـت نالان
زهـرا زهـرا زهـرا ز چه نیلـی شـده رویتکه ز بـی رحمی گریاندتزهـــرا زهـرا زهرا که زد آتشبه در خانۀ حیدر تا سوزاندتای شکسته پهلــو چکـد خـون ز زخــم بازوبسوزد که آتش آورده در سرایتای به خاک آغشته چرا محسنت شد کشتـهکه ز خشم تو به خشم آمده خدایتبـــــــــــه غــــــــــمِ وجــــــود زهـرابــــــــــــــه رخ کبــــــــــود زهرامیســوزم از ایـــــــــن ماتمآتــــــش گرفتـه عالمهستــــی سیـــــــه پوش توشد غصــــــــــه مدهــــوش تومعصومـۀ حیدر ، مظلومـــۀ حیدرمعصومـۀ حیدر ، مظلومـــۀ حیدر