سید جعفر طباطبایی
تخریب بقیع
اگر آن دلبر طناز از رخ پرده بردارددگر دل کی تمنای تماشای قمر داردعلیٌ هو علیٌ حق
عجب دارم که هر دم می کُشد از ناز قومی راولی باز ان صنم هرروز عاشق بیشتر داردچو خواهم گل بچینم از گلستان نگاه اودل دیوانه از تیغ دو ابرویش حذر داردعلیٌ هو علیٌ حق
ز ابروی کجش خواندم که آخر می کُشد ما راغم عشق سیه چشمی که دل را دربدر دارددهانی تنگ همچون غنچه چه رخساری چو برگ گلقدی رعنا و چشمی مست و زلفی فتنه گر داردعلیٌ هو علیٌ حق
ز کنج میکده جایی نمی روم دیگر کجا روم که جز این آستانه جایی نیستز یار وصل رخ یار را تمنا کن که چون فراق رخ دلستان بلایی نیستعلیٌ هو علیٌ حق
ز ابروی کجش خواندم که آخر می کُشد ما راغم عشق سیه چشمی که دل را دربدر دارددهانی تنگ همچون غنچه چه رخساری چو برگ گلقدی رعنا و چشمی مست و زلفی فتنه گر دارداگر جام لبالب از بلا دستت دهد سرکشمگر مجنون نگفت عشق لیلی دردسر داردکمر کی راست دارد در سر کوی غمش عاشقچو آن برگشته مژگان تاب زلفی تا کمر داردعلیٌ هو علیٌ حق