مسجد نشناسم من رسوای خراباتمنه بندۀ تسبیحم نه شیخِ مناجاتمدیوانۀ مِی خوارم مستِ رخِ دلدارمنه دَعویِ دین دارم نه اهل کراماتممن کشتۀ دیدارم محو نگه یارماین حال عجب بنگر هم موتم هم ماتممُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی مُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی
نه مست و نه هوشیارم نه خواب و نه بیدارمگه ره گذر اَرضَم گه فوق سماواتمدر کوچۀ مشتاقی مستم ز میِ باقی من مانده ام و ساقی فانی شده حاجاتمجز دوست نمی خواهم مینوست نمی خواهمنه تشنۀ انهارم نه طالب باغاتماز دوست برات آمد هنگام ممات آمدپیغام وفات آمد دلخستۀ مافاتممُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی مُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی
با یاد تو صبح و شام یابد دل من آرامهم نذر و تو انفاسم هم وقف تو اوقاتمگفتا ز چه مجنونی از چشم که افسونی گفتم که چه میدانم حالیست ز حالاتمذریۀ حیدر را دارم به دل و جان دوستهم نوکر اربابام هم چاکر ساداتممیخانه سرشتم من فارغ ز بهشتم منبردار نقاب از رخ مشتاق ملاقاتمقومی خجل از عصیان از کردۀ خود نالانساقیست گواه من شرمنده ز طاعاتممُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی مُردم ز غمت ساقی داد از غم مشتاقی