ماه محرّم آمد ایّام ماتم آمد هستی شده سیه پوش فصل غم آمددر گوشه آه و زاری اشک از دو دیده جاریمردم به کوی و برزن با بی قراریغوغای غم به پا شد دل همدم نوا شد از خانه پا برون نه ماه عزا شدآه از غم جدایی زینب به غم سرایی زین غم اگر ننالی بس بی وفاییدل را به دلستان داد پندی به عاشقان داد فرزند پاک زهرا لب تشنه جان دادواویلتا واویلا واویلتا واویلا واویلتا واویلا آه و واویلاواویلتا واویلا واویلتا واویلا واویلتا واویلا آه و واویلا
کو باغ دلربایی عبّاس من کجاییکو سرو قامت تو آه از جداییای با وفا برادر دریاب حال خواهر ای مه جبینِ زینب کو دست و کو سریارب چه شد حسینم عبّاس نور عینم تنها شدم در این دشت صد آه از این غمسرو روان من کو آرام جان من کو کو اکبر جوانم جانان من کوسرو و صنوبرم کو آرام خاطرم کو کو چشم مست قاسم گل پیکرم کوکو باغ دلربایی عبّاس من کجاییکو سرو قامت تو آه از جداییواویلتا واویلا واویلتا واویلا واویلتا واویلا آه و واویلاواویلتا واویلا واویلتا واویلا واویلتا واویلا آه و واویلا