حدیث عالم بالا قد و بالای عباسِبهشت من نظر بر طلعت زیبای عباسِشنیدی گر رخ ساقی رخ ماه اباالفضلِ اگر ساغر ندیدی نرگس شهلای عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِ
ز حُسن جنّت المأوا چه گویی با من شیداچه مأوایی دل سر مست من مأوای عباسِنزول رحمت رحمان گل هر باغ و باغستان نم دریای عباس است و از صحرای عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِ
شنیدی گر گل فردوس و طوبای بهشتی را رخ زیبای عباس و قد رعنای عباسِرخ آدم جمال عالم آرای اباالفضلِجهان زیبا و از حُسن جهان آرای عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِ
زمین و آسمان از تو ، کران و بیکران از تو بهشت جاودان از تو دل من جای عباسِفریبای جهان از تو بت ابرو کمان از تو نگاه مهوشان از تو که دل مأوای عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِ
به عقبا گر رسیدیم که عقبا از اباالفضلِ اگر دنیا به دستت آمد از دنیای عباسِسگم بنشسته در راهش که گویم از رخ ماهش که ماه چرخ گردون عاشق سیمای عباسِبه قربان گل رویش فدای چشم و ابرویشکه دل رسوای عباس است و جان شیدای عباسِکجا موسی کجا عیسی کجا یونس کجا یحییبُود یوسف بسی زیبا کجا همتای عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِمِی و میخانه عباسِ ، رخ جانانه عباسِ