دگر ز هجر ننالم ، که یار پیش من استمدام لیلیِ لیل و نهار پیش من استبهشت را چه کُند آن که در بر یار استبهشت پیش منست و نگار پیش من استغلام نام توام ، خرابِ جام توام
به شوق لاله رُخی کِی به لاله زار رَوَمنگار لاله رُخ و لاله زار پیش من استدگر غمی نبُوَد از فراق یار و دیارکه یار پیش من است و دیار پیش من استغلام نام توام ، خرابِ جام توام
به کُنج میکده ی دل شسته ام من از همه چیزشراب و جام و بت میگسار پیش من استز کنج خانه دگر عزم گلشنی نکنم بهار و باغ و گل و گلعذار پیش من استگذشت دورِ خماری ، رسیده موسم وصلنگاه دلکش چشمِ خُمار پیش من استنبوده ام نفسی از خدا جدا ای دلقسم به یار ، که پروردگار پیش من استغلام نام توام ، خرابِ جام توام