اکبر لیلا میان خاک و خون افتاده است لاله گلگون افتاده است پیکر صد چاک اکبر لاله گلگون افتاده است غرق خون افتاده استیا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسینیا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسین
گر علیِّ اکبری پس کو قد و بالای تو کو رخِ زیبایِ تو کو نرگسِ شهلای توبعد از اکبر خنده بر لب ها کجا باشد روا بَعدَکَ اُفٍ به دنیا باد هم بر ماسوایا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسینیا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسین
کس نمیداند که در میدان چه آمد بر سرت سر فتاده یک طرف اُفتاده یک سو پیکرتاز چه روگردیده گیسوی سیاهت رنگ خونصورتت از کثرت شمشیر گشته لاله گونحمله آوردند گرگان ناگهان بر پیکرتتا جدا سازند از پیکر به بی رحمی سرتدر میان قتلگه سروی ز پا افتاده استسرجدا از پیکر و پیکر جدا افتاده استیا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسینیا حسین و یا حسین و یا حسین و یا حسین