خوش آن زمانی که کربلایی بودممست مِی ناب کبریایی بودممرا دلی بود و آروزیی داشتمگذر به کویی نظر به سویی داشتمشب تا سحر تو بین الحرمین بودماسیر عشق عباس و حسین بودمدنیا میدونی چه برسرم آوردیچه غصه هایی که در برم آوردیدل مرا از دلبرم جدا کردیروز و شبِ عمر من و فنا کردیدنیا برو برو که تو رو نمیخواهمدیدی چه کردی با دل خاطر خواهمعفو گناهم کن یا اباعبدالله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبداللهعفو گناهم کن یا اباعبدالله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبدالله
محرم و صفر کارم عزا داری بوداشک از دو چشمم مثل بارون جاری بوداز من گرفتی گریۀ محرم رابردی ز یادم روزگار ماتم رانه عشق و مستی داره دل سر مستمنه از دو زلفش تار مویی در دستمعمرم سر اومد خدایا پشیمونمدنیا چه کردی با دل پریشونمدنیا برو برو که تو رو نمیخواهمدیدی چه کردی با دل خاطر خواهمعفو گناهم کن یا اباعبدالله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبداللهعفو گناهم کن یا اباعبدالله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبدالله
نگاهی بر دل بی صبر و شکیبم کنیه بار دیگه زیارتت و نصیبم کنچه شب ها یادت مهمون دل من بودعشق رخ ماه تو حاصل من بودضریح شش گوشۀ تو بهشت منعشق تو و کربلا سرنوشت منیه روز من و تو شیرین بودیم و فرهادشیرین دنیا چه آسون فریبم داددنیا برو برو که تو رو نمیخواهمدیدی چه کردی با دل خاطر خواهمعفو گناهم کن یا اباعبد الله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبداللهعفو گناهم کن یا اباعبد الله ، یه بار نگاهم کن یا اباعبدالله